ارتباط خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی و جوکاری اخلاقی با اثربخشی

جوکاری اخلاقی یکی از عوامل شکل دهنده نگرش های کارکنان است و با رفتار اخلاقی و نحوه تصمیم گیری شغلی آنها و اثربخشی سازمانی در ارتباط است و از حیطه های پژوهشی مهم به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط جوکاری اخلاقی، خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی با اثربخشی شغلی مربیان شنای شهر تهران انجام گرفت.
روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق را مربیان فعال شنای شهر تهران تشکیل داد. براساس جدول مورگان 180 نفر از مربیان شنا به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه های خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی، جوکاری اخلاقی و اثربخشی برخی صاحب نظران برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق استفاده شد. از روش های آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و از روش های آمار استنباطی مانند آزمون کالموگروف اسمیرونف برای نرمال بودن داده ها و همبستگی چندگانه برای آزمون فرضیه ها استفاده شد.
نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی و جو کاری اخلاقی و ابعاد آنها با اثربخشی ارتباط ساده مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج همبستگی چندگانه نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین خود کار آمدی در تصمیم گیری شغلی و جو کاری، بهترین متغیرهایی که اثربخشی را در مربیان پیش بینی می کند به ترتیب جو کاری و خود کارامدی است.
مدیران به وضعیت خودکارآمدی شغلی و جوکاری اخلاقی مربیان شنا توجه بیشتری نمایند تا با رسیدن به اهداف، اثربخشی نیزافزایش دهند.