خاستگاه رسوبات سیلیسی آواری سازند باقروق در ایران مرکزی براساس مطالعات پتروگرافی و ژئوشیمیایی: ارتباط آن با وضعیت تکتونیکی حاشیه فعال جنوب اوراسیا

توالی مختلط سیلیسی آواری - کربناته با محتوای عمدتا آذرآواری گروه نخلک در ایران مرکزی ازنظر سنگ شناسی در تریاس ایران منحصربه فرد بوده است و شباهت هایی را تنها با توالی آق دربند در شمال شرق ایران نشان می دهد. گروه نخلک مرکب از سه سازند الم، باقروق و اشین است. شواهد پتروگرافیکی سازند باقروق نشان می دهد وجود دانه های گراولی کربناته با احتمال زیاد از منشا سازند الم، گراول های دگرگونی درجه ضعیف با منشا احتمالی از مجموعه دگرگونی انارک (؟) و گراول های آذرآواری حاصل فعالیت های آتش فشانی همزمان با رسوب گذاری است. رخساره های ماسه سنگی این سازند، لیتارنایت، فلدسپاتیک لیتارنایت و لیتیک آرکوز را شامل می شود. محاسبه شاخص دگرسانی شیمیایی با اکسیدهای عناصر اصلی، نشان دهنده هوازدگی درجه متوسط است. نتایج ژئوشیمی نمونه های سازند باقروق، وجود سنگ مادر آتش فشانی از نوع فلسیک با جایگاه تکتونیک دیرینه کمان آتش فشانی و حاشیه فعال قاره ای را تایید می کند که احتمالا با فعالیت های آتش فشانی در حاشیه جنوبی فعال اوراسیا مرتبط بوده است. رسوب گذاری گروه نخلک در حوضه پشت کمانی آق دربند در حاشیه فعال جنوب اوراسیا انجام شده است که در ادامه از جایگاه اصلی خود در صفحه توران جدا شده است و به بلوک سیمرین ملحق شده و با چرخش خرد قاره ایران مرکزی به موقعیت کنونی خود انتقال یافته است.