مدلسازی ژئومتالورژی- رویکرد نوین در تلفیق اطلاعات زمین شناسی و متالورژی به منظور بهینه سازی ارزیابی ذخیره معدنی

در پروژه های معدنی، جنبه های طراحی شامل مدلسازی زمین شناسی ذخیره معدنی، شیوه استخراج، روش فرآوری و در نهایت بازیابی و نرخ تولید محصول (کنسانتره) است؛ کلیه این موارد بر اقتصاد پروژه و ارزش کلی معدن تاثیر گذار هستند. برای طراحی مدل ذخیره معدنی، به طور معمول از پارامترهای عیار، تناژ و میزان تناژ بالاتر از عیارحد به عنوان ملاک اقتصادی استفاده می شود که به تنهایی نمی-تواند جوابگو باشد. ژئومتالورژی با ترکیب اطلاعات زمین شناسی و متالورژی، امکان تولید یک مدل پیش بینی کننده فضایی را برای خطوط فرآوری معدنی فراهم می کند. این زمینه نوظهور، با هدف تلفیق پارامترهایی از جمله سختی، قابلیت خردایش، بازیابی، درجه آزادی و بافت کانی ها، عیار عناصر و غیره تعریف شده است. مدلسازی ژئومتالورژیکی نیازمند توسعه یک ماتریس سه بعدی به صورت یک الگوی X-Y-Z که دو محور آن نشانگر عوامل زمین شناسی (از جمله نوع سنگ شناسی و دگرسانی) و محور سوم نشانگر پارامترهای بحرانی (از جمله سختی، بافت، درجه آزادی کانه، توزیع عناصر مزاحم و نظایر آن) است که در پهنه بندی کانسار از نظر خواص متالورژیکی حائز اهمیت است. به منظور اجرای مدلسازی متالورژی، توزیع فضایی پارامترهای خروجی معدنکاری، به صورت یک تابع (رابطه) غیرخطی از پارامترهای ورودی و با توجه به رابطه بین مقیاس نمونه برداری در حالت های کوچک مقیاس (آزمایشگاهی)، متوسط مقیاس (نیمه صنعتی) و بزرگ مقیاس (صنعتی)، تعیین شده است. الگوریتم پیشنهادی، بیانگر برتری به کارگیری رویکرد «زنجیره ارزش» در مدلسازی ژئومتالورژی در مقایسه با رویکرد رایج منطق مرحله ای در برنامه ریزی معدنی است.