تاثیر فقر بر روحیه افراد

عوامل اقتصادی و معیشتی نقش تعیین کننده ای بر اختلالات روحی و روانی افراد دارند.آمارهای مرتبط با رشد طلاق، رشد خشونت های خانگی، رشد جرائم و رشد نزاع ها همگی نشان می دهد که آستانه تحمل افراد به دلیل مشغله ها و مشکلات تامین نیازهای معیشتی به شدت پایین آمده است.
فقر باعث بی انگیزگی، یاس، انفعال و حتی پرخاشگری خواهد شد، اما نکته اینجاست که فقر در جامعه ما به سطح انتظارات و مدیریت ضعیف فشار مالی هم برمی گردد.
در روان شناسی نیاز آدم ها به 5دسته تقسیم می شود؛ تنوع، قدرت، آزادی، ارتباط و نیازهای اساسی یا بنیادین. اگر نیازهای اساسی تامین نشوند خلائی شکل می گیرد. این خلاء در افراد به دو شکل تخلیه کردن خود با پرخاشگری و خشم و به صورت سرکوب کردن خود و یا افسردگی درمی آید.
بنابراین توان مالی برای داشتن موارد مورد نیاز هم یک نیاز بنیادین است. درنتیجه «نداشتن» باعث از میان رفتن انگیزه خواهد شد و فقر افراد را به کم تحملی خواهند رساند. جامعه ای که در آن نداری و فقر هست، افرادی نیز هستند که با پیدا کردن راهی جدید تلاش کرده اند تا از فشار مالی بر روی خود بکاهند و خود را با شرایط سازگار کنند. فقر بار روانی دارد، اما تفسیر افراد از شکست نیز متفاوت است. افراد مختلف به شکل های متفاوتی در برابر فقر تربیت شده اند. نقش «مدیریت» در این میان بسیار مهم است.
مدیریت احساس به عنوان سواد عاطفی تلقی می شود. در سطح برخی از جوامع افراد در مرحله ای نیستند که بخواهند سختی کشیدن را مدیریت کنند و با آن یک فرهنگ جمعی بسازند. این در حالی است که تجربه دوران فشار در خیلی از کشورها رخ داده اما آن ها با فرهنگی جمعی آن را مدیریت کرده اند.
درنتیجه این اتفاقات تحمل افراد نسبت به اینکه من می توانند پس از درد کشیدن به شادی برسند کاهش یافته است.استمرار فشار از طرفی منجر به پرخاشگری و از سویی باعث ایجاد افسردگی می شود. درنتیجه جامعه بادوقطبی شدن مواجه می شود؛ آدم های افسرده و مفعول و ناامید از جامعه و آدم های پرخاشگر و عصبی.در این تحلیل فقر را با رنج متفاوت است. شاید در تاریخ رنج هایی مانند کم آبی یا خشکسالی تجربه شده باشد،اما فقر به مسائل خارجی نیز مربوط است.
افرا در برابر فقر و فشار مالی واکنش بیشتری نشان دهند.با پایین آمدن آستانه تحمل نه تنها در فقر و مسائل مالی که در عشق؛ تربیت، ازدواج، طلاق و غیره کاهش پیدا کرده است.
نکته ای قابل تامل این است که مقیاس این تحمل به حد انتظارات افرادنیز مربوط است. در سال های اخیر انتظار بالا نیز به آنان اضافه شده است.در گذشته انتظارافراد از یک زندگی خوب با امروز فرق داشت؛ حالا به دلیل مدرن شدن زندگی و خدمات به وجود آمده، سطح انتظارآنان نمی تواند مانند متاخرین باشد. افراد خودشان را با استانداردهای جهانی مقایسه می کنند و می بینند که امکان رسیدن به سطح این استانداردها ممکن نشده است و این خود باعث شکل گیری احساس فقر و نداشتن می شود، واینکه موضوع احترام و منزلت اجتماعی اجتماعی اشان زیرسئوال رفته است.
در جامعه فاصله طبقاتی بیش از آن که به پول بازگردد به بحث احترام مربوط می شود. گویا میان من و دیگری دیواری نامرئی هست که باعث شده به او احترام گذاشته شود و به من نه. این اتفاق نیز در زنجیره ای به قدرت مالی و یا کسانی که این قدرت مالی را دارند بازمی گردد.: با همه این ها و به نظر من بهترین رفتار در شرایط فشار مالی این است که افراد در زندگی اشان خودپنداره را رعایت کنند و انتظارات معقول از سطح خود داشته باشد.
بنابر ضرب المثل معروف نیز «قناعت بزرگترین ثروت است»..افراد باید با خود بگویند اگر الان شرایط مالی را برای داشتن زندگی بهتر ندارم، چطور باید خود را مدیریت کنم. و به داشته هایم فکر کنم.این در حالی است که مردم در جامعه ما دچار وسواس فکری هستند و همین وسواس بهانه ای برای تلاش نکردن و افسردگی شده است. فقر بنا بر حدیث مشهور از هر در که وارد شود ایمان از در دیگر خارج می شود. بنابراین فقر در نهایت یک محدودیت و دلیلی برای یاس است.