تحلیل نمادین زوجیت و نکاح از منظر عرفان اسلامی با تاکید بر آرای ابن عربی

بررسی و تحلیل آموزه های دینی در قالب نماد نشان دادن معنا و عمق آن هاست. هدف مقاله حاضر، بیان یک رابطه معنادار در مناسبات انسانی و در حوزه زوجیت در زبان نماد یا رمز است. معنای آموزه های دینی در قالب نماد یا رمز در ساختاری معرفت شناختی، هستی شناختی و درنهایت انسان شناختی خصوصا درمورد زوجیت و نکاح و توابع آن مسئله اصلی این مقاله است.
این مقاله با رویکردی سمانتیکی و از طریق بررسی اسناد مکتوب به روش کتابخانه ای به بررسی مسئله پژوهش پرداخته است. روی آورد مقاله درون دینی و مسئله اصلی و مسائل فرعی آن برمبنای تحلیل فلسفی، عرفانی، متون تفسیری و روایی، و به لحاظ تبارشناسی چندتباری است.
نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد توضیح و تبیین آموزه های دینی در قالب نماد یا رمز در کشف رابطه معنادار میان اجزای دین می تواند بسیار موثر افتد. همچنین یافته های مقاله نشان داد از نظر عارفان بزرگی چون ابن عربی و قیصری و برخی دیگر از حکیمان الهی زوجیت و نکاح در تجلی حق، نمادی از اسماءالله در عالم ناسوت است که کشف روابط آن ها می تواند به زندگی مشترک معنایی الهی ببخشد.