ستاره محتضر: خوانش ثریا در اغما بر اساس نقد جامعه شناسی

جامعه شناسی ادبیات را رویکردی می شناسند که در تولیدات ادبی، در پی یافتن نشانی از تحولات اجتماعی است. این رویکرد که در پژوهش های فلسفی افلاطون و ارسطو ریشه دارد، در مطالعات نظریه پردازانی همچون لوکاچ و گلدمن گسترش یافته و دگرگون و کامل شده است. هدف نقد جامعه شناسانه، بررسی سهم امر اجتماعی در متن است و، بدین منظور، بر پژوهش های سراسر ساختاری نظریه پردازانی تکیه دارد که، به باورشان، محتوا، جهانبینی و همچنین مفهوم، از شکل بیان و زبان جدایی ناپذیرند. ثریا در اغما، رمان مشهور نویسنده معاصر ایرانی، اسماعیل فصیح است که در آن، ساخت معنی، با تکیه بر زمینه های صوری انجام می گیرد. در این مقاله، با استفاده از این رویکرد و با هدف آشکارسازی مفهوم، به مثابه ثمره شرایط تاریخی اجتماعی معاصر، تلاش خواهیم کرد تا عناصر سازنده ساختار این رمان را بیابیم.