ویژگی های کینماتیکی و کینتیکی راه رفتن در ورزشکاران دارای کوتاهی مجموعه عضلانی گاستروسولئوس: تغییراتی فراتر از صفحه حرکتی ساجیتال

کوتاهی مجموعه عضلانی گاستروسولئوس از عوامل زمینه ساز تعاملات بیومکانیکی است که در توسعه اختلالات حرکتی موثرند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر کوتاهی مجموعه عضلانی گاستروسولئوس بر پارامترهای کینتیکی و کینماتیکی و مقایسه با ورزشکاران سالم جهت درک درست الگوهای حرکتی جبرانی انجام شد.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 10 ورزشکار با کوتاهی مجموعه عضلانی گاسئروسولئوس و 10 ورزشکار سالم انجام شد. دامنه حرکتی و گشتاور مفاصل مچ پا و زانو و مقادیر نیروهای عمودی عکس العمل توسط سیستم آنالیز حرکت تعیین شد. مقایسه متغیرها بین دو گروه توسط آزمون آماری تی مستقل انجام شد.
در ورزشکاران مبتلا، زاویه فلکشنی زانو حین فاز تاب خوردن، ماکزیمم دامنه حرکتی اداکشن و ماکزیمم اکستنشن زانو، و ماکزیمم اورژن مچ پا حین فاز استقرار بیشتر بود. بعلاوه، دامنه دورسی فلکشن مچ پا، فلکشن زانو طی فاز استقرار، زاویه فلکشن زانو در لحظه تماس پاشنه با زمین و کل زمان اورژن مچ پا طی مرحله تحمل وزن در ورزشکاران مبتلا کمتر بود. نهایتا گشتاور اکستانسوری و ماکزیمم گشتاور چرخش خارجی زانو طی فاز استقرار و میانگین گشتاور پلانتارفلکسوری طی فاز انتهایی استقرار در این افراد کمتر بود.
محدودیت دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا منجر به تغییر مکانیک حرکت در هر سه صفحه حرکتی شده و ورزشکار را در معرض آسیبهای اسکلتی-عضلانی قرار می دهد. لذا، توجه به استراتژی های متمرکز شده بر توانبخشی عضله گاستروسولئوس با تاکید بر کنترل حرکتی پر اهمیت است.