تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح سرمی TNF-α و شاخص مقاومت انسولینی در مردان چاق مبتلا به بیماری دیابت نوع 2

TNF-α از سایتوکاین های پیش التهابی است که عمدتا در بافت چربی، لنفوسیت ها و فیبروبلاست ها مشاهده می شود. میزان آن در افراد چاق افزایش پیدا می-کند که این افزایش با مقاومت به انسولین و تعداد زیادی از بیماری های متابولیکی از جمله دیابت در ارتباط است. تحقیق حاضر نیز با هدف بررسی تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر تغییرات TNF-α و شاخص مقاومت به انسولین انجام شد.
این تحقیق شامل 24 مرد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد که بصورت تصادفی به دو گروه 12 نفری کنترل و HIIT تقسیم شدند. گروه HIIT به مدت 8 هفته (هر هفته 3 جلسه در روزهای غیر متوالی مجموعا 24 جلسه ی تمرینی 30 دقیقه ای) فعالیت منظم انجام دادند. ابتدا پیش فرض های همگن بودن شیب خط رگرسیون و همچنین خطی بودن رابطه بین نمرات قبل و بعد تمرین بررسی و پس از تایید از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد (05/0< P).
تمرین HIIT بر روی TNF-α (0001/0> Pو 058/41f=)، مقاومت به انسولین (001/0> Pو 825/51f=)، میزان انسولین (001/0>P و 785/51f=) و میزان گلوکز (001/0= Pو 177/13f=) تاثیر معنی داری داشته است.
بر اساس نتایج تحقیق حاضر، 8 هفته تمرین HIIT توانسته است غلظت پلاسمایی TNF-α و شاخص مقاومت به انسولین را در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش دهد. احتمالا HIIT از طریق کاهش تولید IL-6 موجب مهار TNF-α شده و TNF-α نیز فعالیت انسولین و برخی از افکتورهای فرودست آن را مهار کرده است.