مروری بر تظاهرات بالینی و پیامدهای بلند مدت سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)شایع ترین اختلال غدد درون ریز میان زنان در سنین باروری است و شایع ترین علت ناباروری ناشی از عدم تخمک گذاری است. اختلال تخمک گذاری، هایپرآندروژنیسم و ظاهر مرفولوژیک تخمدان های پلی کیستیک از ویژگی های کلیدی آن است. تظاهرات بالینی PCOS به شکل گسترده ای متفاوت است. زنان مبتلا به این سندرم اغلب برای اختلالات سیکل قاعدگی، تظاهرات بالینی هایپرآندروژنیسم و ناباروری به دنبال درمان اند. اختلالات قاعدگی که معمولا در PCOS مشاهده می شود شامل الیگومنوره، آمنوره و خون ریزی قاعدگی نا منظم و طولانی مدت است. نشانه های عمده هایپرآندروژنمی شامل هیرسوتیسم، آکنه و آلوپسی آندروژنیک است. این سندرم یک بیماری منحصر به دوره باروری و نوجوانی نیست، بلکه می تواند با تاثیرات مختلف در زندگی فرد مرتبط باشد. بیماران مبتلا به این سندرم در معرض خطر بیماری های متابولیک مانند مقاومت به انسولین، اختلال تحمل گلوکز، دیابت، اختلالات چربی، فشار خون بالا، بیماری قلبی و عروقی، افزایش خطر ابتلا به سرطان آندومتر و احتمالا سرطان های رحم و پستان هستند. با توجه به شیوع بالای PCOS، چالش ها و عوارض مرتبط با آن می تواند بار بهداشتی و اقتصادی فراوانی در کشورها ایجاد کند، بنابراین پزشکانی که مراقبت از این بیماران را بر عهده دارند در کنار درمان مسائل باروری و آرایشی بهداشتی بیماران PCOS، باید جهت جلوگیری از پیامد های بلند مدت آن نیز اقدام کنند. لذا در مقاله حاضر، ابتدا مروری اجمالی بر ویژگی های بالینی این سندرم خواهیم داشت سپس به پیامدهای بلند مدت آن می پردازیم.
جست و جو با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی pubmed، google scholar، Elsevier و SID با کلید واژه های سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، اختلالات قاعدگی، هیرسوتیسم، آکنه، ناباروری، دیابت، بیماری قلبی عروقی، سرطان انجام شد و از میان مقالات منتشر شده از سال 2006 تا 2016، 37 مقاله بررسی شد.