بررسی رضایت مندی شهروندان از متغیرهای فردی موثر برکیفیت محیط زندگی (مطالعه موردی: مراکز محلات مسکونی شهر اهواز)

یکی از فاکتورهای مهم در اداره کردن و مدیریت نواحی سکونتی شهری سنجش کیفیت محیط می‌ باشد. کیفیت محیط‌های مسکونی موضوعی مهم در مدیریت شهرها به ویژه کلانشهرها است. علاوه بر این امروزه با توسعه تکنولوژی روز به روز بر اهمیت توجه به کیفیت محیط‌ها به ویژه محیط‌ های مسکونی (که 60 درصد و گاهی هم بیشتر از مساحت شهر را اشغال کرده است) بیشتر می شود. نوع پژوهش، از نظر هدف کاربردی و توسعه‌ ای، از نظر روش انجام تحقیق، توصیفی - تحلیلی می‌ باشد. ویژگی‌های سن، جنس، سطح تحصیلات، رضایت اقتصادی  و وضعیت سلامت به عنوان ویژگی‌ های فردی و مستقل در این زمینه شناسایی شده‌ اند، تا تاثیر آنها بر رضایت مندی از کیفیت محیط مورد تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران با در نظر گرفتن فرضیه حداکثر ناهمگنی، برای محدوده مورد نظر 384 نفر محاسبه شد. به منظور تحلیل داده‌ ها و محاسبه از روش‌های آماری نظیر توزیع فراوانی، آزمون تک نمونه‌ ایT،ضریب همبستگی اسپیرمن، فیوکرامر، رگرسیون و آزمون دوربین واتسون استفاده شده و برای تحلیل نتایج داده‌ ها از نرم‌ افزار SPSS بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می‌ دهد که متغیر جنسیت در ادراک محیط تاثیرگذار است، وضعیت تاهل در هر دو جامعه مورد تایید قرار گرفته است ولی رضایت اقتصادی تنها در محله عامری رضایت بخش نبوده است و تایید می‌ شود، در حالیکه تاثیر همین عامل در محله کیانپارس رد شده است. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می‌ دهد که بعد مشارکت اجتماعی در امور شهری و بعد سلامت جسمانی در هر دو محله باعث نارضایتی از کیفیت محیط زندگی شده است. میزان این نارضایتی در محله عامری بسیار بیشتر از محله کیانپارس می باشد. پیشنهاد می‌ شود شبکه ای از فضاهای باز و فضاهای تفریحی، گذران اوقات فراغت، ورزشی و گردشگری و سیستم حمل و نقل عمومی و همگانی، خدمات و تسهیلات، فعالیت های فرهنگی  و آموزشی در محلات مسکونی برای ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان توسعه یابد.