خاستگاه رسوبی و بوم شناسی نهشته های رودیست دار کرتاسه پسین خرم آباد حوضه زاگرس

خاستگاه رسوبی و بوم شناسی دیرینه بسترهای دارای رودیست خرم آباد در سه برش تنگ شبیخون چمسنگر (سازند تاربور) و پیرشمس الدین (بخش بالایی سازند امیران) مورد مطالعه قرار گرفته اند. برش های تنگ شبیخون و چمسنگر مربوط به زیرپهنه زاگرس رورانده و برش پیرشمس الدین مربوط به زیر پهنه لرستان هستند. محتویات فسیلی سه برش نشان دهنده سن کرتاسه پسین (ماستریختین میانی تا پسین) بوده که معادل زون زیستی Omphalocyclus- Loftusia Assemblage Zone است. مطالعات سنگ نگاری روی نهشته های کربناته این سه برش نشان می دهند که سازند تاربور و بخش بالایی سازند امیران از 9 ریزرخساره مربوط به سه کمربند دریای باز سد و دریای نیمه محصور تشکیل شده اند که بر پایه خاستگاه های رسوبی معرفی شده برای رودیست ها مربوط به دو پهنه همتافت های حاشیه شلف باز زاویه کم (سازند تاربور) و همتافت های حاشیه حوضه های شلف داخلی پیشرونده (بخش بالایی سازند امیران) هستند. احتمالا گسل سفیدکوه جدا کننده این دو محیط بوده است. در سازتد تاربور در برش تنگ شبیخون و بخش بالای سازند امیران به علت ورود مواد آواری و بالا رفتن مواد مغذی و ایجاد شرایط یوتروفی، فراوانی روزن بران آگلوتین افزایش یافته است. ولی در برش چمسنگر به علت شرایط الیگوتروفیک، روزن بران هیالین بیشتر بوده اند. انتشار روزن بران و جلبک ها نشان می دهد که همه نهشته های سازند تاربور در بخش نورانی، ولی بخش هایی از نهشته های کربناته سازند امیران در بخش غیر نورانی انباشته شده اند.