شناسایی راهبردهای بخش دولتی در مواجهه با سازمان های مردم نهاد در فرآیند خط مشی گذاری عمومی در ایران؛ مطالعه موردی: حوزه محیط زیست و منابع طبیعی

جامعه مدنی در کنار بخش خصوصی و دولت، رکن سوم توسعه در حکمرانی خوب به شمار می رود. ضرورت تعامل بخش دولتی با سازمان های مردم نهاد، به منزله موتور محرکه جامعه مدنی، امری انکارناپذیر است. سازمان ها و نهادهای گوناگون بخش دولتی، اعم از دولت و مجلس، با سازمان های مردم نهاد، هم هنگام طرح مسئله، هم در اجرا و هم در نظارت خط مشی ها ارتباط برقرار می کنند. هدف این پژوهش، شناسایی راهبرد هایی است که بخش دولتی در قبال این سازمان ها به کار می گیرد تا مراوده را در این فراگرد، مدیریت کند. یافته های مطالعه چند مورد از مراودات این دو بخش، نشان می دهد که بخش دولتی در ایران در مواجهه با سازمان های مردم نهاد، پنج نوع راهبرد کلی را به کار می گیرد: تقابلی، بی تفاوتی، ریاکاری، همکاری و زیرساختی. به منظور رسیدن به تعامل اثربخش نیاز است که بخش دولتی به تدریج از سه راهبرد اول فاصله گرفته و در جهت تقویت راهبرد های زیرساختی و همکاری بکوشد.