شوق وصل: تحلیل شعر «ای شوق وصل و شور شهادت» تقی پورنامداریان بر اساس دستگاه اندیشگی سهروردی در قصه غربت غربی

سهروردی (549؟- 587ق) یکی از موثرترین شخصیت های عرفانی و فلسفی در تاریخ فرهنگ ایران و جهان اسلام و بنیان گذار مکتب اشراق است. در دستگاه اندیشگی وی، وقوف بر غربت انسان در جهان و شوق بازگشت به موطن نخستین جایگاهی خاص دارد. این موضوع به‏طور عمده در آثار رمزی وی، به ویژه در رساله قصه الغربهالغربیهبه زیبایی مجال طرح یافته‏است.در این پژوهش سروده پورنامداریان با نام «ای شوق وصل و شور شهادت» از مجموعه شعر رهروان بی برگ (1382) که در حال وهوای «شهادت» سروده شده و بیش از هر چیز مبتنی ‏بر دستگاه فکری سهروردی در رساله پیش گفتهاست، به روش تحلیلی و با رویکردی انتقادی بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد با توجه به آثار پژوهشی شاعر در حوزه فلسفه اشراق و سهروردی پژوهی، قصه غربت غربی به‏طور مستقیم زمینه ساز آفرینش سروده یادشده با حال‏وهوای «مرگ و حیات» و به ویژه گزینش مرگ آگاهانه (شهادت) در بستر مفاهیم عرفانی شده‏است.