رابطه خودشناسی و نیازهای اساسی روانشناختی با خودتنظیمی هیجانی و یادگیری

این پژوهش در پی یافتن عوامل اثرگذار بر خودتنظیمی یادگیری و هیجانی و رابطه آن با نیازهای اساسی روان شناختی و خودشناسی در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تهران است. پژوهش از نوع همبستگی بوده و 230 دانشجو (121مرد و 109زن) به روش نمونه گیری طبقه بندی شده تصادفی برگزیده شدند آزمودنی ها مقیاس های نیازهای بنیادی روانشناختی و خودشناسی انسجامی و پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان و راهبردهای خود انگیخته یادگیری را تکمیل نمودند. یافته های پژوهش نشان داد که برآورده شدن نیازهای بنیادی روان شناختی با به کارگیری راهبردهای سازش یافته تنظیم شناختی هیجان، همبستگی مثبت و با به کارگیری راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان رابطه منفی و با خودتنظیمی یادگیری، همبستگی مثبت معنادار دارد. در رابطه میان نیازهای اساسی روانشناختی و خودتنظیمی یادگیری، خودشناسی نقش میانجی ندارد اما نتایج تحلیل مسیر نشان داد که در رابطه میان نیازهای اساسی روانشناختی و خودتنظیمی هیجانی، خودشناسی نقش میانجی دارد.