قراسوران های کرمانشاهان و امنیت راه های نواحی سرحدی از مشروطه تا پایان جنگ جهانی اول (1324 - 1336 ق/ 1906 -1918 م)

کرمانشاهان از گذشته به دلایل هم مرزی با عثمانی، قرار داشتن در مسیر راه های تجاری و بازرگانی، عتبات عالیات و غیره دارای موقعیت سوق الجیشی ویژه ای بود. جدای از رفت و آمد های تجاری – بازرگانی، هرساله زوار زیادی که حامل وجه نقد قابل توجهی بودند، از آن می گذشتند. ثبات و برقراری امنیت این منطقه و تامین امنیت مالی و جانی عابران، یکی از چالش های جدی دولت مرکزی و حکمران ولایت بود. حفاظت و تامین امنیت راه های نواحی سرحدی مشکل تر از نواحی داخلی بود، چرا که قطاع الطریق در صورت تحت تعقیب قرار گرفتن به آسانی از مرز می گذشتند و در آن سوی مرز پناه می گرفتند. تامین امنیت راه های این حدود بر تعقیب قطاع الطریق اولویت داشت. در همین راستا و از جانب دولت مردان، تشکیلات قراسورانی مورد توجه قرار گرفت که وظیفه آنها حفظ و حراست راه ها و امنیت طرق و شوارع بود. بنابراین مساله این پژوهش چگونگی و میزان موفقیت این رویکرد در انجام امور محوله است که با تکیه بر اسناد آرشیوی و با روش توصیفی – تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد به دلیل شرایط ناپایدار سیاسی در دوره مورد مطالعه قراسوران ها نه تنها تامین کننده امنیت در راه ها نبودند که خود عامل اصلی ناامنی بودند. بااین حال باوجود تاسیس ژاندارمری، این نیروها در کرمانشاهان مثمر ثمری نشدند چرا که ایلات آنها را به عنوان رقیب می نگریستند و در کار آنها کارشکنی می نمودند.