تاثیر سیاست پولی و اعتبارات بانکی بر تولید ناخالص داخلی در ایران: رهیافت خودرگرسیون برداری آستانه ای

مقاله ی حاضر با استفاده از روش خودرگرسیون برداری آستانه ای به بررسی اثرات نامتقارن سیاست های پولی و اعتبارات بانکی در دو رژیم تولید بالا و تولید پایین در ایران می پردازد. با توجه به تفاوت ماهوی نظام بانکداری بدون ربا و بانکداری متعارف در تحریم بهره و بر اساس قاعده ی مک کالم متغیر پایه ی پولی به عنوان متغیر معرف سیاست پولی به کار گرفته شده است. در اکثر مطالعاتی که به بررسی ارتباط غیرخطی سیاست پولی و فعالیت واقعی اقتصاد پرداختند، متغیرهای آستانه ای در ارتباط با وضعیت بازار اعتباری می باشد. این مقاله از این جهت که بر روی الگوی تمرکز می کند که متغیر وابسته ی آستانه ای (تولید) به جای وضعیت بازار اعتباری، فعالیت اقتصادی را بررسی می کند، با سایر مطالعات در این زمینه متفاوت است. یافته های این مقاله نشان می دهد که برازش الگوی غیرخطی بر الگوی خطی اولویت دارد. علاوه بر این اثر سیاست پولی و اعتبارات بانکی بر روی تولید ناخالص داخلی در هریک از رژیم های تولید ناخالص داخلی بالا و تولید ناخالص داخلی پایین از لحاظ شدت و جهت اثرگذاری متفاوت می باشد، به عبارت دیگر اثر سیاست های پولی و اعتبارات بانکی بر روی تولید ناخالص داخلی اقتصاد نامتقارن می باشد و به تغییر رژیم بر اساس متغیر تولید ناخالص داخلی وابسته است.