سیاست های پولی و ارزی در یک اقتصاد صادرکننده نفت: مورد ایران

برای اقتصادهای صادرکننده ی نفت که در در معرض تکانه رابطه مبادله هستند و سیاست های مالی موافق چرخه ای را دنبال می کنند، رژیم استاندارد هدف گذاری منعطف تورم با نرخ ارز شناور برای سیاست گذاری پولی مناسب نیست و مقام پولی برای مدیریت نوسان نفت مجبور به دخالت های مکرر در بازار ارز می شود. از راه کارهایی که در ادبیات اقتصادی برای افزایش توان سیاست های تثبیت اقتصادی در این شرایط مطرح شده مصون سازی سیاست مالی در برابر تکانه های تراز پرداخت از راه فعال سازی صندوق ذخیره ارزی است. این مقاله در قالب یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی که دربرگیرنده ویژگی های ساختاری اقتصاد ایران است، تاثیر فعال سازی صندوق ذخیره ارزی را در عملکرد رفاهی و تثبیتی رژیم های سیاستی سه گانه ی هدف گذاری منعطف تورم شاخص قیمت تولیدکننده ی داخلی، هدف گذاری منعطف تورم کالاها و خدمات مصرفی، و هدف گذاری منعطف نرخ ارز حقیقی ارزیابی می کند.بدین منظور نخست عملکرد رفاهی و تثبیتی رژیم های سیاستی سه گانه در وضعیت آسیب پذیری مالی زیاد، گذر نرخ ارز و درجه ی بازبودن بالا به همراه سیاست مالی هزینه کردن کل درآمدهای ارزی ارزیابی شده و نتایج این شبیه سازی با حالتی مقایسه شد که صندوق ذخیره ارزی فعال می شود. نتایج شبیه سازی نشان می دهد در وضعیت نخست، قاعده ی بهینه ی رمزی، رژیم هدف گذاری نرخ ارز حقیقی است و مقام پولی باید در بازار ارز دخالت کند. با فعال کردن صندوق، نوسانات نرخ ارز حقیقی محدود می شود و زمینه ی مناسب برای هدف گذاری منعطف تورم کالاها و خدمات مصرفی برای سیاست گذار مهیا می شود و نیازی به دخالت در بازار ارز نیست.