آیا کفش های مینیمال دویدن پابرهنه را تقلید می نمایند؟ بررسی انرژی مکانیکی اندام های تحتانی با روش تحلیل مولفه های اصلی

سابقه و هدف پژوهش: تعیین میزان شباهت دویدن با کفش مینیمال و پابرهنه در دو دهه ی اخیر بسیار مورد توجه بوده است. هدف پژوهش حاضر تعیین میزان شباهت دویدن پابرهنه و با کفش مینیمال بوسیله ی گروه بندی آزمودنی ها با استفاده از انرژی مکانیکی و روش آماری PCA بود.
99 نفر از دانشجویان تربیت بدنی (47 مرد و 52 زن) در سه حالت دویدن پابرهنه، کفش پنج انگشتی (کفش مینیمال) و دویدن با کفش ورزشی رایج و با دو سرعت 3 و 5 متر بر ثانیه دویدند. انرژی مکانیکی لگن، ران، ساق و پای راست آزمودنی ها در مرحله ی استقرار دویدن محاسبه شد. مولفه های اصلی حاصل از PCA که 95% پراکندگی داده ها را تشکیل می دادند، به عنوان درون داد روش تشخیصی برای گروه بندی استفاده شدند. صحت گروه بندی با استفاده از روش اعتبارسنجی متقابل تعیین شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که صحت مدل تشخیصی در تمایز بین دویدن پابرهنه و کفش نایک 8/81% بود. صحت آزمون تشخیصی برای دو شرایط «پابرهنه-کفش پنج انگشتی» و «کفش نایک-کفش پنج انگشتی» به ترتیب 46% و 7/70 % بود.
استفاده از روش آماری PCA و تکنیک های گروه بندی می تواند به خوبی برای تعیین شباهت ها و تفاوت های حالت های مختلف گام برداری مورد استفاده قرار گیرد. همچنین دویدن با کفش مینیمال می تواند دویدن پابرهنه را تقلید نماید.