ارتباط خودکارآمدی با استرس ادراک شده در همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه جنگی

زندگی با فردی که به اختلال استرس پس از سانحه جنگی مبتلا شده است، موجب افزایش استرس و ناسازگاری های زناشویی می گردد. این فشارها موجب کاهش خودکارآمدی همسران می گردد.
این مطالعه با هدف ارتباط خودکارآمدی با استرس ادراک شده در همسران جانبازان استرس پس از سانحه جنگی انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی همبستگی با روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 187 نفر از همسران جانبازان مبتلا به استرس پس از سانحه جنگی شهر کاشان در سال 1395 انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودکارآمدی شرر (Sherer) و پرسشنامه استرس ادراک شده (Perceived Stress Scale) بود که به روش خودگزارش دهی جمع آوری شد. سپس داده ها با آمار توصیفی (جداول، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی) توسط نرم افزار spss نسخه 21 تجزیه و تحلیل شد.
میزان خودکارآمدی 7/79 ± 3 /43 و میزان استرس ادراک شده 2/61 ± 64 /30 بود. آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن بین خودکارآمدی با استرس ادراک شده ارتباط معنی داری را نشان داد (0/001 P =، 0/4- r =) به طوری که با افزایش خودکارآمدی میزان استرس ادراک شده در همسران جانبازان کمتر می شد.
با افزایش میزان خودکارآمدی، میزان استرس ادراک شده در همسران جانبازان کمتر می شود. لذا، آموزش شیوه های افزایش خودکارآمدی در جهت مقابله با استرس توصیه می گردد.