معناشناسی اوصاف الهی از منظر صدرالمتالهین

این مقاله درصدد تبیین دیدگاه اشتراک معنوی صدرالمتالهین درباره نحوه معناداری گزاره های ناظر به اوصاف الهی (مشترک با مخلوقات) می باشد. بر این اساس، ابتدا از اصل معناداری این گزاره ها دفاع کرده و نشان داده ایم که دیدگاه پوزیتیویستی در این گونه گزاره ها ناتمام و خودشکن است. در گام دوم، واقع نمایی این گزاره ها و حکایت گری آنها از امری ورای اذهان بشری تبیین شده است. سپس به مهم ترین دیدگاه های موجود در نحوه معناداری این گزاره ها اشاره و در نهایت جهات مختلف دیدگاه ملاصدرا به تصویر کشیده شده است. و با تفکیک میان حمل تواطی و تشکیکی و نیز توجه به عدم دخالت ویژگی های مصادیق در معنای واژگان از نظریه اشتراک معنوی دفاع و اشکال «لزوم تشبیه / انسان وارانگاری» نیز دفع شده است.