توزیع امکانات و وضعیت دسترسی به خدمات سلامت در استان کرمان در سال 1392

توزیع عادلانه منابع بخش سلامت از عوامل اساسی در افزایش سطح سلامت جامعه می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان کرمان با تمرکز بر شاخص های بخش سلامت انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری شامل 23 شهرستان استان کرمان در سال 1392 بود. اطلاعات شاخص های دسترسی در بخش سلامت از مرکز آمار ایران اخذ گردیدند. به منظور تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان ها از روش تاکسونومی، جهت تعیین اوزان شاخص ها از روش آنتروپی شانون و برای رتبه بندی شهرستان ها از روش تاپسیس استفاده گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار اکسل بررسی شد.
نتا یج: بر اساس نتایج روش تاکسونومی، با توجه به وضعیت دسترسی در بخش سلامت نه شهرستان توسعه یافته، هفت شهرستان نیمه توسعه یافته و هفت شهرستان نیز توسعه نیافته تلقی شدند. با روش آنتروپی شانون شاخص نسبت تعداد داروساز به جمعیت شهرستان مهم ترین شاخص در تعیین وزن توسعه یافتگی شهرستان ها بود. روش تاپسیس نشان داد که شهرستان راور رتبه اول و شهرستان ارزوئیه رتبه آخر از نظر توسعه یافتگی را دارند.
توزیع نامناسب منابع بالاخص در مورد نیروهای انسانی با تحصیلات بالا وجود دارد. احتمالا علت آن است که نیروهای با تحصیلات بالا بیشتر تمایل دارند در مناطقی با سطح امکانات بالا زندگی نمایند. همچنین نبود امکانات درمانی مناسب نیز باعث فاصله گرفتن نیروهای انسانی با تحصیلات بالا از مناطق محروم می شود. شایسته است که سیاست گذاران هنگام تخصیص بودجه و تصمیم گیری های سیاستی، بر اساس اولویت های توسعه یافتگی اقدام نمایند.