آمادگی تغییر در روابط تعدی نظارتی و احساس خودکارآمدی نوآورانه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز

رفتارهای منفی و تعدی از وظایف نظارتی، عواقب منفی برای افراد و سازمان ها به دنبال دارد. به نظر می رسد برخی از این عواقب، کاهش آمادگی برای تغییر و قابلیت نوآوری در سازمان باشد. هدف این پژوهش بررسی نقش آمادگی برای تغییر در روابط بین تعدی نظارتی و احساس خودکارآمدی نوآورانه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود که در سال 1394 مشغول به کار بودند.
روش پژوهش مقطعی با استفاده از تحلیل مسیر بود. نمونه تحقیق شامل 216 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، انتخاب شدند. پرسشنامه های این پژوهش شامل مقیاس های تعدی نظارتی، آمادگی برای تغییر و خودکارآمدی نوآورانه کارکنان بود که از روایی و پایایی خوبی برخوردار بودند. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS نسخه 22 و Lisrel نسخه 50/8 و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده و چندگانه استفاده گردید.
نتا یج: یافته ها نشان داد که تعدی نظارتی تاثیر منفی و معنی داری بر ابعاد مختلف آمادگی برای تغییر (0001/0>Ρ) دارد. آمادگی عاطفی برای تغییر، تاثیر مثبت و معنی داری بر احساس خودکارآمدی نوآورانه (0001/0>Ρ) داشت و سهم واسطه گری در روابط بین تعدی نظارتی و خودکارآمدی نوآورانه کارکنان دارا بود.
نوآوری می تواند منجر به تغییر در سازمان شود. لذا کارکنان بایستی از قبل، آمادگی برای این تغییرات را داشته باشند که این خود می تواند تحت تاثیر نحوه نظارت و رفتارهای نظارتی مدیران، افزایش یا کاهش یابد.