پیش بینی شادکامی زوجین بر اساس هوش معنوی و سبک های عشق ورزی: نقش واسطه ای سازگاری زناشویی

هدف از پژوهش پیش بینی شادکامی زوجین بر اساس هوش معنوی و سبک های عشق ورزی با نقش واسطه ای سازگاری زناشویی بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، به حجم 360 دانشجوی متاهل مرد و زن از میان 840 دانشجوی ساکن در خوابگاه متاهلین دانشگاه تهران انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده ها، پرسشنامه های عشق استرنبرگ، هوش معنوی کینگ، شادکامی آکسفورد و سازگاری زناشویی اسپانیر استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش های همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) استفاده شد. نتایج نشان داد که هوش معنوی، سبک های عشق ورزی و سازگاری زناشویی با شادکامی زوجین رابطه معنی داری دارند. همچنین نتایج مدل نشان داد که هوش معنوی و سبک های عشق ورزی اثر مستقیمی بر شادکامیزوجین دارند. متغیر هوش معنوی اثر غیر مستقیمی بر شادکامی زوجین ندارد در حالی که سبک های عشق ورزی به واسطه سازگاری زناشویی با شادکامی زوجین رابطه دارد. در مجموع،نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادکه سازگاری زناشویی، نقش واسطه ای در پیش بینی شادکامی زوجین بر اساس هوش معنوی و سبک های عشق ورزی دارد.