پهنه بندی آلودگی هوا ناشی از ذرات معلق با استفاده از شاخص AQI و سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: منطقه 9 شهرداری تهران)

هوا به عنوان حیاتی ترین ماده برای ادامه زندگی انسان؛ طی سال های گذشته به دنبال گسترش بی رویه شهرها، افزایش جمعیت و توسعه ی صنایع دستخوش تغییراتی شده که موجب ایجاد مشکلات متعدد زیست محیطی گردیده است. آلودگی هوا یکی از مهم ترین این معضلات بوده که همواره تهدیدی دائم و جدی برای سلامت انسان ها و محیط زیست می باشد. در راستای ضرورت شناخت آلاینده ها و اثرات زیانبار آلودگی؛ این پژوهش با هدف تعیین میزان غلظت ذرات معلق، شناسایی عوامل بالقوه آن ها و ارزیابی کیفیت هوا در منطقه 9 شهرداری تهران صورت پذیرفت.
بدین سان که غلظت آلاینده های PM10 و PM2.5، در مقیاس زمانی فصلی اندازه گیری شد، سپس به واحد AQI تبدیل و با استفاده از نرم افزار GIS Arc مورد پهنه بندی قرار گرفت.
بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش ذرات معلق PM2.5 بعنوان مهم ترین عامل آلودگی در منطقه، با کمترین میانگین غلظت در ماه اردیبهشت (19 میکرو گرم بر مترمکعب) و بیشترین غلظت آن در ماه های بهمن 1394 (81 میکرو گرم بر متر مکعب) و آذر 1395 ( 85 میکروگرم بر مترمکعب) برآورد شدند.
بنابراین فصل بهار بعنوان « پاکترین » و فصل پاییز و زمستان «آلوده ترین» فصول آلودگی تعیین گردید. کیفیت هوای منطقه بر اساس شاخص کیفیت هوا در محدوده سالم تا ناسالم (40 الی 105 میانگین حداقل و حداکثر شاخص) برای گروه های حساس ارزیابی شد که عامل ترافیک بعنوان یکی از عوامل موثر در آلودگی منطقه مشخص گردید.