تاثیر الگوی کلان مقیاس اقلیمی انسو (ENSO) بر اپیدمی بیماری لیشمانیا (مطالعه موردی شهرستان قصرشیرین)

بیماری سالک جلدی بعد از مالاریا دومین بیماری حاره ای مهم است و سالانه حدود یک تا دو میلیون نفر رخداد جدید این بیماری در جهان ثبت می شود. بیماری سالک جلدی دارای سه مولفه اساسی به نام انگل- مخزن- ناقل است که شرایط آب و هواشناسی از طریق تاثیرگذاری بر این مولفه ها، رخداد بیماری را در هر منطقه کنترل می کند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر الگوی جوی-اقیانوسی نوسان جنوبی، به عنوان یک عامل تاثیرگذار در شرایط آب و هوایی کشور در بروز بیماری لشمانیا در شهرستان قصرشیرین می باشد. در این راستا داده های مربوط به الگوی نوسان جنوبی از سایت دانشگاه East Angelia برای دوره آماری 1369 تا 1391 اخذ گردید. داده های مربوط به شیوع سالانه بیماری لیشمانیای شهرستان قصرشیرین نیز از منابع زیربط به دست آمد. برای ارزیابی تاثیر فازهای سرد و گرم این الگوی کلان مقیاس جوی، داده های شیوع بیماری بر اساس فازهای مذکور ماهانه تفکیک شده و با اجرای آزمونt_studentدو طرفه مستقل، معنی دار بودن تفاوت داده های شیوع بیماری در فاز های گرم و سرد انسو، بررسی گردید. نتایج نشان داد که شیوع سالانه بیماری لیشمانیا در شهرستان قصرشیرین، تنها برای ماه های اسفند و فروردین معنی دار است. اجرای آزمون tمستقل دو طرفه بر روی دو سری موارد بیماری تفکیک شده بر اساس فازهای گرم و سرد انسو در ماه های اسفند و فروردینحاکی از آن بود که در سال هایی که همراه با فازسرد انسو(لانینا) می باشند، شیوع بیماری در شهرستان قصرشیرین به طور متوسط بالاتر از سال هایی است که در ماه های اسفند و فروردینآنها فاز گرم انسو (النینو) حاکم بوده است.