بیان پروتئین شوک حرارتی Hsp70 تحت استرس دمایی در پونتوگاماروس دریای خزر (Pontogammarus maeoticus، Sowinsky 1894)

پروتئین های شوک حرارتی جزء خانواده بزرگی از پروتئین های وابسته به تنش و قابل القاء با استرس می باشد و موجودات زنده را از نوسانات موقتی شرایط زیست محیطی حفاظت می نمایند و سبب پایداری سایر پروتئین ها در موجود زنده می گردند. پونتوگاماروس دریای خزر (Pontogammarus maeoticus) از فراوان ترین آمفی پودهای سواحل جنوبی دریای خزر است. در این تحقیق، حضور پروتئین های شوک حرارتی در پونتوگاماروس دریای خزر در دو جنس نر و ماده در شرایط آزمایشگاهی در سطوح دمایی (20، 25، 30) درجه سانتی گراد بررسی شده است. نمونه برداری از سواحل حسن رود استان گیلان انجام شد. اندازه گیری غلظت پروتئین به روش استاندارد برادفورد و آزمون الایزا صورت پذیرفت و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان داد که به موازات افزایش درجه حرارت، میزان پروتئین و جذب الایزا افزایش یافته است، به طوری که بیشترین میزان جذب الایزا در تیمار حرارتی 30 درجه سانتی گراد پس از گذشت 4 ساعت مشاهده شد. همچنین افزایش درجه حرارت بین 5 تا 10 درجه سانتی گراد بالاتر از حد اپتیمم منجر به ستنز پروتئین Hsp70 با وزن مولکولی 5/66 و 90کیلو دالتون در هر دو جنس نر و ماده پونتوگاماروس گردید. به عبارتی نتایج این مطالعه بیانگر این است که با افزایش درجه حرارت میزان Hsp70 افزایش می یابد.