درک عبارات اصطلاحی در بیماران آلزایمر فارسی زبان

در این پژوهش توانایی 5 بیمار آلزایمر فارسی زبان در درک 30 عبارت اصطلاحی آشنا غیر مبهم و شفاف با یک گروه 10 نفره طبیعی که همگی فارسی زبان و در گستره سنی و تحصیلات همانند قرار داشتند از طریق اجرای آزمون های توضیح شفاهی و گزینش اجباری مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از طریق اجرای آزمون های درک واژگانی و روانی معنایی قابلیت زبان شناختی آزمودنی ها مورد بررسی قرار گرفت و با برگزاری آزمون های ترسیم ساعت و استروپ رنگ قابلیت نظام شناختی اجرایی بیماران به محک آزمون گذاشته شد. یافته های پژوهش حاضر بیانگر عملکرد ضعیف بیماران آلزایمر در درک اصطلاحات بود. عملکرد ضعیف بیماران در آزمون شناختی آزمون زبانی روانی معنایی و آزمون نظام شناختی اجرایی از یکسو و ارتباظ بین عملکرد آزمودنی ها در آزمون شناختی روانی معنایی و نظام شناختی اجرایی با نتایج آزمون های درک اصطلاح از سویی دیگر نشان داد که مجموعه ای از اختلالات در حوزه پردازش معنایی نظام شناختی اجرایی و قابلیت های شناختی موجب ضعف عملکرد بیماران در درک عبارات اصطلاحی می گردد. گرایش آزمودنی ها در تفسیر معنای تحت اللفظی اصطلاح همسو با مدل هایی مانند فهرست اصطلاحی بوربرو و بل (1973) و مدل پیکر بندی واژگانی کاسیاری و تابوسی (1988) می باشد که بر پردازش نخست معنای تحت اللفظی پیش از بازیابی معنای مجازی آن تاکید کرده اند.