مقایسه اثربخشی آموزش خودتعلیمی کلامی و نوروفیدبک بر کاهش نشانه های اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی آموزش خودتعلیمی کلامی و نوروفیدبک بر کاهش نشانه های اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود.
بدین منظور 60 دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی از بین مراجعین مراکز درمانی و مشاوره شهر سنندج انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفری جایگزین شدند. گروه اول و دوم به عنوان گروه آزمایش، به ترتیب 12جلسه درمان (یک جلسه در هفته) خودتعلیمی کلامی و 24 جلسه آموزش نوروفیدبک (دوجلسه در هفته) دریافت کردند، ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه علایم مرضی کودک (CSI-4)، پرسشنامه مشکلات و توانایی ها و آزمون هوشی ریون بود.
یافته های حاصل از تحلیل کواریانس نشان دادند که با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معناداری (در سطح P>0/001). در پس آزمون گروه ها وجود دارد که با توجه به نتایج آزمون تعقیبی، هر دو گروه درمانی تاثیر معناداری (در سطح P>0/001). در کاهش نشانه ها نشان دادند که البته میزان اثربخشی گروه نوروفیدبک به طور معناداری بیشتر از خود تعلیمی کلامی بود.
هر دو روش در کاهش علائم اختلال نقص توجه/ بیش فعالی کارایی دارند، اما میزان اثربخشی نوروفیدبک بیشتر است و احتمالا مکانیسم های این تاثیر به واسطه دستکاری کارکردهای شناختی همچون بازداری است.