بررسی تاثیر عوامل سازمانی بر عملکرد خلبانان مسافری با توجه به نقش تعدیلگر عوامل محیطی

در این مطالعه با توجه به اهمیت حفظ و ارتقای ایمنی و کیفیت پروازی و نقش عوامل انسانی بویژه خلبانان در بروز سوانح هوایی به طراحی نوعی مدل مفهومی از دیدگاه مدیریتی پرداخته و عوامل موثر بر عملکرد خلبانان مسافری در قالب سه دسته، عوامل فردی شامل متغیرهای (ضریب هوشی، تمرکز حواس، سلامت جسمی و روحی، تسلط بر زبان تخصصی، میزان تجربه و قدرت رهبری)، عوامل سازمانی شامل متغیرهای (نوع و عمر هواپیما، کیفیت آموزش، مهارت کروی پروازی، پشتیبانی فنی و رویه مدیریتی شرکت هواپیمایی) و متغیرهای محیطی تعدیلگر شامل متغیرهای (منطقه پروازی، شرایط جوی، کیفیت ارتباط ناوبری و ابزار دقیق، ترافیک هوایی،کیفیت باند فرودگاه و قوانین و مقررات سازمان هواپیمایی) بررسی شده است. این پژوهش، کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی است و ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده های تحقیق استفاده شده است. نمونه آماری در شرکت مورد مطالعه با استفاده از روش سرشماری شامل 200 نفر از خلبانان می باشد و آزمون فرضیات با استفاده از مدل معادلات ساختاری و ضرایب تحلیل مسیر و به کمک نرم افزار AMOS به روش حداکثر درستنمایی، انجام شده است. شاخص های برازندگی نشان می دهد مدل پیشنهادی از برازندگی مناسبی برخوردار است. آزمون فرضیه ها، ضمن تایید تاثیر متغیرهای مستقل مذکور بر عملکرد، نشان می دهد که در بین پارامترهای عوامل فردی، متغیر تجربه خلبان و از بین عوامل سازمانی، متغیرکیفیت آموزش بیشترین تاثیر را بر عملکرد خلبان دارد. هم چنین از میان متغیرهای تعدیلگر، شرایط جوی بیشترین تاثیر تعدیلگر را بر ارتباط متغیرهای مستقل با عملکرد دارد.