برقراری راه هوایی به روش جاگذاری لارنژیال تیوب در مقایسه با کامبی تیوب توسط دستیاران طب اورژانس بر روی مولاژ آموزشی

لارنژیال تیوب و کامبی تیوب از جمله ابزاری هستند که برای برقراری راه هوایی در بیماران مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه با هدف مقایسه میزان موفقیت و مدت زمان لوله گذاری با استفاده از لارنژیال تیوب و کامبی تیوب توسط دستیاران طب اورژانس انجام گرفت.
در این مطالعه مقطعی که در سال 1395 در شهر تبریز، ایران انجام گرفت کلیه دستیاران طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی تبریز مشارکت نمودند. تعداد دفعات تلاش و همچنین مدت زمان لازم جهت لوله گذاری موفق با استفاده از لارنژیال تیوب و کامبی تیوب و برقراری راه هوایی در یک مولاژ آموزشی توسط هر یک از شرکت کنندگان مورد ارزیابی قرار گرفت.
در مجموع 52 نفر دستیار طب اورژانس در 3 گروه (سال اول 17، سال دوم 16و سال سوم 19 نفر) و با میانگین سن 21/9 ± 24/36 سال در این مطالعه شرکت نمودند (53/61 درصد مرد). تمام دستیاران در تلاش اول موفق به جاگذاری موفقیت آمیز لارنژیال تیوب و کامبی تیوب شدند. متوسط زمان جاگذاری کامبی تیوب و لارنژیال تیوب توسط دستیاران سال سوم (به ترتیب 01/2±5/7 و 21/1±39/6) به طور معنی داری کمتر از دستیاران سال دوم (به ترتیب 87/2±25/9 و 24/2±06/8) و دستیاران سال اول (به ترتیب 54/3±06/13 و 43/2±76/11) بود. میانگین زمان جاگذاری کامبی تیوب (15/3±9/9) به طور قابل توجهی بیشتر از جاگذاری لارنژیال تیوب (88/2±71/8) بود (05/0 > p).
بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه دستیاران طب اورژانس در تلاش اول موفق به جاگذاری لارنژیال تیوب و کامبی تیوب بر روی مولاژ آموزشی شدند. ولی زمان مورد نیاز برای تعبیه لارنژیال تیوب در مقایسه با کامبی تیوب کمتر بود.