مواجهه امامان معصوم (ع) با انحرافات فکری و فرهنگی اهل اباحه (با تاکید بر مرجئه و غلات)

یکی از تفکرات انحرافی که از همان صدر اسلام، میان گروه های مختلف جامعه وجود داشته و به نوعی فرهنگ و تمدن اسلامی را با چالش مواجه کرده، تفکری است که نتیجه عملی آن اباحی گری است. شاید بتوان گفت نمود بارز تفکرات اباحی گرایانه در قرون اولیه اسلامی بین مرجئه و غالیان بوده است. مرجئه که ایمان را صرفا امری قلبی و یا حداکثر زبانی می دانستند، به جدایی عمل از ایمان اعتقاد داشتند. طیفی از آنان هیچ گناهی را موجب خروج فرد از دایره ایمان و اسلام نمی دانستند. به همین جهت نتیجه عملی چنین تفکری فرو غلطیدن در دام تفکرات اباحی گرایانه بوده است. غالیان نیز با تاویل های ناروای خویش بعضا به دام اباحی گری افتاده اند و تفکرات اباحی گرایانه را ترویج کرده اند. بررسی منابع تاریخی و روایی نشان می دهد پیشوایان دینی به رد این باور انحرافی پرداخته اند.