تاثیرجیبرلیک اسید و سولفات روی بر عملکرد و کیفیت ژوخه سیب زمینی

بدست آوردن عملکرد بالا در سیب زمینی (Solanum tuberosum L.) از طریق افزایش تعداد و وزن غده های با کیفیت، از موارد بسیار با اهمیت برای کشاورزان است در حالی که ویژگی های کیفی غده ها بیشتر برای صنایع غذایی و فرآوری مطرح هستند. صنایع فرآوری سیب زمینی نیازمند غده هایی با کیفیت بالا یعنی بالاترین درصد ماده خشک، نشاسته و پروتئین هستند. پژوهشی به صورت آزمون فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی طی دو سال زراعی 1392 و 1393 صورت پذیرفت. جیبرلیک اسید (GA3) در غلظت های صفر، 100، 200 و 400 میلی گرم در لیتر و سولفات روی در غلظت های صفر، 500، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر به صورت محلول پاشی برگی به ترتیب 20 و 50 روز پس از جوانه زنی غده ها مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج، تفاوت معنی داری را از نظر اثر سال بر صفات مورد ارزیابی نشان نداد. در مقایسه با تیمار شاهد، افزایش 38 درصدی در عملکرد کل غده در تیمار با 200 میلی گرمGA3 و 1000 میلی گرم سولفات روی مشاهده شد. بیشترین محتوای ماده خشک غده ها به میزان 33/24 گرم در 100 گرم وزن تر از تیمار 200 میلی گرم GA3 و 2000 میلی گرم سولفات روی بدست آمد در حالی که بیشترین محتوای نشاسته به میزان 56/32 درصد وزن تر از کاربرد 2000 میلی گرم سولفات روی به تنهایی حاصل شد. کاربرد 400 میلی گرمGA3 و 2000 میلی گرم سولفات روی بیشترین پروتئین خام غده ها را به میزان 37/8 درصد وزن خشک غده ایجاد نمود که بیش از 2 برابر تیمار شاهد بود. به طور کلی ایجاد تغییرات در تغذیه و کوددهی می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند برای بدست آوردن مقادیر و کیفیت های مورد نظر در سیب زمینی محسوب شود.