ارزیابی بسترهای کشت مختلف برای رشد نشاء گوجه فرنگی در جهت بهینه سازی تولید و مصرف آب
سیستم های کشت بدون خاک برای رسیدن به عملکردبیشترباکیفیت بهتر، صرفه جویی در مصرف آب و زمین و حفاظت بهتر از محیطزیست به وجود آمده اند. ظرفیت نگهداری پایین آب بسترهای مورد استفاده در سیستمهای کشت بدون خاک باعث افزایش هدررفت آب و تنش در این کشت ها می شود .تنظیم دور آبیاری و مدیریت محلول رسانی می تواند سبب کاهش مشکلات احتمالی گردد. در این تحقیق تلاش شده است تا با استفاده از ضایعات کشاورزی و مواد آلی و مدیریت محلول دهی براساس ظرفیت نگهداری رطوبت بستر، بسترهای کشت مناسب جهت رشد نشاء گوجه فرنگی (Solanum Lycopersicon Mill) تهیه و عملکرد آنها بررسی گردد. جهت تهیه این بسترها باگاسنی شکر، پوست درخت بلوط و تراشه چوب صنوبر در نسبت های حجمی مختلف با ماسه و پرلیت مخلوط و در قالب یک طرح کاملاتصادفی با 15تیمار و 3 تکرار و 6 مشاهده در کشت نشاء مورد آزمایش قرار گرفت. محلول غذایی براساس فرمول تهیه و درفرکانس های زمانی مشخص در اختیارگیاه قرار گرفت، هر7 روز 90 نشاء برداشت و اثر بسترها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین طول و قطرنشای گوجه فرنگی مربوط به تیمار 8 (S30P10T30B0C30) بود و از نظر بخش معدنی ماسه نسبت به پرلیت در افزایش شاخص های رشد گیاه موثرتر بود. از نظر بخش آلینتایج نشان دهنده ی مطلوب بودن پوست درخت نسبت به تیمارهای دیگر بود و تیمارهای حاوی باگاس کمترین وزن تر و وزن خشک اندام هوایی و ریشه را به خود اختصاص دادند. تیمارهای با ظرفیت نگهداری رطوبت 90-100% بهترین واکنش را نسبت به رشد گیاهچه های گوجه فرنگی نشان دادند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.