تاثیر یک دوره تمرینات پلایومتریک و تناوبی سرعتی بر برخی عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد فوتبالیست های نوجوان

روش های تمرینی مختلف می تواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد جسمانی ورزشکاران داشته باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات پلایومتریک و تناوبی سرعتی بر برخی عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد فوتبالیست های نوجوان بود.
31 فوتبالیست نوجوان انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات پلایومتریک، تناوبی سرعتی و کنترل تقسیم شدند. گروه های آزمایش در یک دوره تمرین 6 هفته ای شرکت کردند. داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو – ویلک، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی داری P≤0.05 تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که تمرینات پلایومتریک و تناوبی سرعتی باعث بهبود معنی دار سرعت عمومی (30 و 40 متر)، توان بی هوازی (بی اسید لاکتیک، با اسیدلاکتیک)، قدرت پا، توان پا و عملکرد سرعتی فوتبالیست های نوجوان شد. همچنین تمرینات پلایومتریک باعث بهبود معنی دار سرعت عمومی 15 متر و تمرینات تناوبی سرعتی باعث افزایش معنی دار Vo2max شد. عملکرد هوازی فوتبالیست ها با هر سه نوع تمرینات پلایومتریک، تناوبی سرعتی و معمول فوتبال افزایش معنی داری یافت.
می توان گفت هر دو نوع تمرینات پلایومتریک و تناوبی سرعتی عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد فوتبالیست های نوجوان را افزایش می دهد.هر چند با توجه به نتایج این مطالعه، تمرینات تناوبی سرعتی بهبود بیشتر این شاخص ها را باعث می شود.