تارخی ناتمام است

اعتقاد به شاهد کوشش شگرفی است از دریافت حقیقت در تاریخ. کوششی که به وسیله ارول ماریس فیلم ساز صورت گرفته؛ کسی که در دانشگاه تاریخ و فلسفه خوانده است. متن اثرش گاه چنان هیجان انگیز و پرکشش است که هم چون فیلمی مخاطب را در پی خود می کشاند. ماریس در اثر خود با انتخاب عکس هایی که جنبه های تاریخی و سیاسی دارند و مورد ابهام و تردیدهایی قرار گرفته اند، به عنوان مورخ عکس ها فلسفه ورزی می کند و آزادانه قلم می راند. او مورخی دقیق و تیزبین است که از پای نهادن در وادی های مختلف ترسی ندارد و در پی کشف و درک و دریافت حقیقت عکس حتی پس از گذشت 150 سال به محل گرفتن عکس ها می رود. ماریس اثر خود را به شش فصل تقسیم کرده و در هر قسمت عکس یا عکس هایی را مورد بررسی قرار داده است. وی در سراسر این کتاب می کوشد که مقاصد عکاس، جنبه های پیدا و پنهان عکس و عکاسی به مثابه فریب، شعار و تبلیغ و خاطره را بکاود. ماریس در جست وجوهایش هر لحظه به چیز جدید و تازه ای برمی خورد و با نگاهی شکاکانه از گفتن آخرین حرف و سخن راجع به عکس ها پرهیز می کند و با چنین ویژگی هایی است که اثر او را می توان نمونه ای از تاریخ پست مدرن دانست.