مبانی فکری سیاست نامه نویسی

این مقاله با فرض گرفتن جریانی به نام «سیاست نامه نویسی» در تاریخ اندیشه سیاسی سده های میانه ایران، به دنبال آن است تا مبانی فکری این جریان اندیشه را بازخوانی کند. ازاین رو، با برشمردن پنج مولفه بنیادین، بر آن است تا وجوه مفهومی و معنایی آنها را در متون موسوم به خدای‏نامه ها و سیاست نامه ها مشخص نماید. این پنج مولفه عبارت اند از: فر ایزدی، عدالت، توامانی دین و سیاست، اشه، و شاه آرمانی. در این راستا، مقاله کوشیده است تا نه‏تنها این مفاهیم را برای کشف سازه های استدلالی‏شان درون‏کاوی کند، بلکه می‏خواهد چگونگی وابستگی و پیوستگی این مفاهیم را به یکدیگر نشان دهد. فرضیه این مقاله آن است که مجموعه این مفاهیم مولفه هایی جدا از یکدیگر نیستند، بلکه خوشه ایمفهومی اند که در ارتباطی نظام مند با همدیگر قرار دارند؛ به نحوی که در هر مفهوم هاله ای از معانی دیگر مفهوم ها حضوری نامحسوس، ولی درعین حال قابل شناسایی دارد.