ارزیابی اثرهای محیط زیستی با استفاده از روش جای پای بوم شناختی (مطالعه موردی فعالیت دانشکده مهندسی انرژی دانشگاه صنعتی) شریف

جای پای بوم شناختی، شاخصی است که جهت کمی سازی اثرهای محیط زیستی زندگی انسانها مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش، شاخص جای پای بوم شناختی برای ارزیابی تاثیرات زیست محیطی فعالیت های دانشکده مهندسی انرژی دانشگاه صنعتی شریف مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور داده های مورد نیاز، از قبیل مصرف انرژی و آب و تولید پسماند دانشکده به صورت مستقیم جمع آوری گردیده است. همچنین جهت محاسبه ی مصرف غیرمستقیم انرژی ناشی از حمل و نقل دانشجویان، پرسشنامه ای تهیه گردیده است و از نتایج آن برای تخمین مصرف سالانه انرژی در هریک از روش های حمل و نقل استفاده شده است. در نهایت با استفاده از روش استاندارد، شاخص جای پای بوم شناختی برای فعالیت های دانشکده محاسبه گردیده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که جای پای بوم شناختی دانشکده معادل با 41456037 هکتار جهانی در سال می باشد که بخش عمده ی آن مربوط به مصرف گاز و برق در ساختمان دانشکده مهندسی انرژی دانشگاه صنعتی شریف است. لذا کاهش مصرف انرژی ساختمان تاثیر چشمگیری در کاهش این شاخص خواهد داشت. همچنین افزایش درصد بازیافت زباله و نیز افزایش استفاده از حمل و نقل عمومی از دیگر راهکارهای کاهش این شاخص می باشد. میزان تاثیر هریک از این راهکارها در کاهش جای پای بوم شناختی دانشکده به تفصیل بررسی شده است.