زبان استعاری و بینش جامعه شناختی اروینگ گافمن

تعامل اجتماعی مفهومی انتزاعی است. استعاره ها خصلت عینی دارند و برای نشان دادن امر انتزاعی استفاده می شوند. استفاده از استعاره نقش در زندگی روزمره در تجسم سازی مفاهیم اجتماعی در بین جامعه شناسان آنگلوساکسون موثر بوده است. بی تردید عواملی از قبیل گسترش رسانه ای، صنعت فیلم سازی در آمریکا و رویکردهای کنش متقابل نمادین و پدیدارشناسی در ذهنیت گافمن تاثیرگذار بوده است. او با استفاده از استعاره های نقش، تماشاخانه و... به مثابه امر روش شناختی، مفهوم «خود» در زندگی روزمره را تحلیل نموده است. هدف این مقاله تبیین زبان استعاری در تخیل جامعه شناختی گافمن با توجه به رویکرد نظریه معاصر استعاره لیکاف است. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای است. استعاره های «تئاتر»، «آیین»، «بازی» و «چارچوب» از جمله مهم ترین و جامع ترین ابزارهای او بودند. اغلب استعاره های گافمن مکان-بنیاد است؛ بدین معنا که او جهان اجتماعی را به مثابه یک میدان یا صحنه نمایش، تجسم سازی یا عینیت بخشی کرده است. بر مبنای نظریه لیکاف، گافمن استعاره تماشاخانه را به مثابه حوزه مفهومی مبدا برای تبیین حوزه انتزاعی مقصد (کنش متقابل) استفاده کرده است. در استعاره نمایشی گافمن زمان با مکان پیوند خورده است؛ زیرا مفهوم زمان به واسطه حرکت در مکان درک می شود. وی گاهی تنها به یک استعاره پرداخته و گاهی به رابطه بین چند استعاره توجه کرده است.