حریم خصوصی در حقوق ایران و اسناد بین المللی

حریم خصوصی از جمله حقوقی است که انسانها به دلیل نیازهای شخصی از یک طرف به آن وابسته اند و از طرف دیگر به دلیل ضرورت زندگی جمعی مکلف اند این حق را نسبت به دیگران به رسمیت بشناسند. به شکل اختصار می توان چنین بیان کرد حریم خصوصی آن قسمت از خصوصیات یا ویژگی های مربوط به فرد است که دیگران حق دخالت در آن را بدون رضایت شخص ندارند که به تعبیری دیگر حق خلوت نیز می نامند. اما امروزه به دلیل تحولات عظیم صورت گرفته این حق به یکی از چالش برانگیزترین مسائل حقوق بشر تبدیل شده است. در این مقاله ابتدا حریم خصوصی تبیین، و سپس حریم خصوصی در ایران و اسناد بین المللی مورد بررسی قرار می گیرد و در نهایت با ارائه مباحثی به نتیجه گیری می انجامد. سوال اصلی پژوهش مقایسه حریم خصوصی ایران با اسناد بین المللی است.
این تحقیق توصیفی – تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و میدانی است که از منابع مختلف گرد آوری و سپس به تحلیل آن ها پرداخته شده است.
نتیجه حاصله این که در حقوق ایران حریم خصوصی شهروندان از تعرض مصون مانده است و در اسناد بین المللی نیز در اعلامیه جهانی حقوق بشر واعلامیه اسلامی حقوقی بشر و دیگر اسناد بین المللی بصورت خاص و شفاف به حمایت از حریم خصوصی پرداخته است.