تاثیر تمرین واقعیت مجازی و واقعی با و بدون محدودیت اطلاعات صوتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین واقعیت مجازی و واقعی با و بدون محدودیت اطلاعات صوتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 48 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد (غیر از دانشجویان رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی) (با میانگین سنی 99/0±28/20 سال) که مبتدی بودند، به صورت خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شده و پس از یک جلسه تمرین و براساس قد، وزن و نمرات اکتسابی در پیش آزمون، در چهار گروه هم سان (تمرین واقعی، تمرین واقعی با محدودیت اطلاعات صوتی، تمرین واقعیت مجازی و تمرین واقعیت مجازی با محدودیت اطلاعات صوتی) قرار گرفتند. این افراد طی شش جلسه و در هر جلسه 60 ضربه را تمرین کردند. شایان ذکر است که در این پژوهش آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که هر چهار گروه در ضربه ها پیشرفت داشته اند که این پیشرفت در اثر تمرین حاصل شده است. همچنین، در مراحل اکتساب و یادداری، گروه تمرین واقعی بدون محدودیت اطلاعات صوتی نسبت به گروه دارای محدودیت، عملکرد بهتری داشته است (P≤0.05) و بین گروه های واقعیت مجازی با و بدون محدودیت اطلاعات صوتی، گروه تمرین واقعی و واقعیت مجازی، گروه های تمرین واقعی و واقعیت مجازی که محدودیت اطلاعات صوتی داشتند و درنهایت، گروه تمرین واقعی با محدودیت اطلاعات صوتی و تمرین واقعیت مجازی اختلاف معناداری مشاهده نمی شود (P≥0.05). به طورکلی، یافته ها حاکی از آن است که تمرین در محیط واقعیت مجازی به عنوان یک بازی فعال (احتمالا) می تواند جایگزین مناسبی برای تمرین واقعی باشد و فرصت های بهتر یادگیری را فراهم کند. وجود اطلاعات صوتی نیز می تواند برای اجرای حرکت تسهیل کننده باشد.