بررسی مدیریت مصرف و برآورد میزان تقاضای آب شرب شهری مشهد در افق 1420 (یادداشت فنی)

در مدیریت جدید منابع آب با توجه به محدودیت در بهره‏ برداری و توسعه منابع آبی در دسترس جوامع شهری، بایستی به مدیریت تقاضا بیشتر از مدیریت تامین توجه گردد. از طرفی رسیدن به الگوی مصرف پایدار، تنها با اعمال مولفه هایی نظیر رعایت الگوی مصرف، فرهنگ ‏سازی، اصلاح قوانین تعرفه‏ گذاری و سیاست ‏های تشویقی، اصلاحی و یا بازدارنده در بخش مدیریت کلان امکان‏ پذیر است. در نظر گرفتن فاکتورهای تعیین‏ کننده ‏ی تقاضای آب از یک سو و اقدامات کاهنده ‏ی مدیریت مصرف از سوی دیگر، بایستی به عنوان یک راه ارتباطی مخصوص بین سیاست‏ گذاری تامین آب، قابلیت در دسترس بودن و منابع تجدیدپذیر تلقی شود. با توجه به موقعیت مکانی و زیارتی در شهر مشهد، علاوه بر متغیرهای تصمیم ‏گیری جامعه شهری، تامین آب شرب و بهداشتی برای زائران، اهمیت بالایی نزد مدیران تصمیم‏ گذار دارد. عدم تبعیت برنامه ورود زائران از یک الگوی زمانی خاص و یکنواخت، برآورد میزان مصرف و تقاضای موجود در شبکه را مشکل می‏ کند. به دلیل قرارگیری دشت مشهد در محدوده‏ ی ممنوعه، امکان حفر چاه جدید در این دشت بحرانی وجود ندارد. لذا با توجه به بحران ‏های آتی و موقعیت خاص شهر مشهد به لحاظ مذهبی و لزوم تامین آب شرب این شهر، بررسی وضعیت تامین آب از مخازن شرب برای برنامه ‏ریزی کلان در تامین آب شرب شهر در افق 1420 و ارائه رهیافت ‏هایی برای بهره‏ برداری از منابع آب متعارف و غیرمتعارف ضروری به نظر می ‏رسد. با تعیین صحیح کلیه عوامل تعیین‏ کننده‏ ی مصرف (چشم انداز30 ساله)، می‏ توان تخمین مناسبی برای میزان تقاضای آب شرب شهری مشهد با رویکرد مدیریت مصرف ارائه نمود.