تماشای فوتبال در اتاق عمل

بینامتنیت: از ساختارگرایی تا پست مدرنیسم پیش از هرچیز یک پرسش را ایجاد می کند و متعاقب آن، مجموعه ای از پرسش ها و مفاهیم در ذهن مخاطب شکل می گیرد. پرسش نخست این است؛ این کتاب برای کدام دسته از مخاطبان نوشته شده؟ آیا هدف صرفا گزارشی از برخی مفاهیم در فلسفه و ادبیات و به کار بردن اصطلاحات است؟ آیا برای مخاطب آشنا به مفاهیم هرمنوتیک، فلسفه، ادبیات یا علوم انسانی نوشته شده؟ آیا هدف آشناسازی مخاطب با واژه هایی نظیر بینامتنیت، ترامتن، فرامتن، پست مدرنیسم، ساختارگرایی و... بوده است؟ آیا متن صرفا بر مبنای منطق گفتار تنظیم شده یا نوشتاری است که نسبت خود با نوشتار را از دست داده است؟
نقد حاضر تحت عنوان پنج بخش تنظیم شده که به بررسی بخشی از رویکرد متن نسبت به مخاطب می پردازد. 1. درهم آمیختگی مفاهیم و عدم تمرکز متن نسبت به طرح موارد پیش روی نویسنده 2. عدم استفاده دقیق نویسنده از ارجاع و مطرح کردن نظرات و نقل قول هایی که بدون ارجاع مشخص در متن رها شده اند 3. دیدگاه توطئه انگاری که نویسنده در بخش هایی از کتاب نسبت به برخی مفاهیم داشته است 4. رسیدن متن به نوعی از الوهیت که خود را فارغ از هرگونه ارجاعی به عنوان فصل الخطاب به مخاطب تحمیل می کند 5) بررسی نظریه ای که نویسنده به عنوان بینامتنیت و نظریه بیناتمدنی ارائه کرده است.