نقدی بر کابشناسی وحشی بافقی نوشته حسین مسرت

نوشتار حاضر به بررسی کتابشناسی وحشی بافقی، با نیم نگاهی به گزیده کتابشناسی وحشی بافقی در کتاب یزد، یادگار تاریخ، هر دو اثر حسین مسرت می پردازد؛ وی به گفته خود در دیباچه کتابشناسی، «بیشترینه منابع مستقل یا نیمه مستقل درباره وحشی بافقی» را دیده و آن ها را فهرست کرده است. تردیدی در اصالت و دقت بسیاری از مطالب این کتاب و استفاده آن برای پژوهش گران مکتب وقوع نیست اما با اندکی تامل، می توان در برخی از مطالب این کتاب شناسی تردید کرد. چه در مقام بررسی آن به عنوان یک اثر مستقل و چه در مقام مقایسه آن با برخی از کتاب شناسی های دیگر، مانند کتابشناسی فردوسی و شاهنامه از استاد ایرج افشار.
برای نشان دادن مواردی که در این کتاب شناسی نیاز به تجدیدنظر دارد، با تکیه بیش تر بر سه بخش (صفحه شناسی، گفتارها و نسخه های خطی) به بررسی آن موارد خواهیم پرداخت و برای هریک، تا حد امکان شواهدی را از آن کتاب ارائه خواهیم کرد.
یادآوری این نکته نیز ضروری است که آن چه در این نوشته مطرح می شود، به معنای رد تمام کتاب شناسی وحشی بافقی نیست بلکه اشاره ای است به سهوهایی که حتی در آثار محققان باتجربه نیز راه می یابد و با همه این سهوها، اثر مسرت تنها کتاب شناسی چاپ شده درباره وحشی بافقی و شامل اطلاعات بسیاری از کتب و مقالات و نسخه هاست و نباید از آن نفی حکمت کرد.