اودیسئوس بر آب های لیفی: تفسیری بر اولیس جویس

زیرساخت های معنایی چندگانه اولیس و رابطه بینامتنی ای که این کتاب با متون مختلف، از ادیسه هومر تا هملت شکسپیر و از کمدی الهی دانته تا لیسیداس میلتون و سایر متون ادبی غرب دارد، آن را بعد از بیداری فینگن ها، واپسین اثر جویس، به پیچیده ترین رمان در پانتئون ادبیات مدرنیستی غرب بدل ساخته است. تکنیک جریان سیال ذهن، نثر تجربی و پر از جناس و ای هام نویسنده -و بازی های زبانی- در کنار طنز هوش مندانه و شخصیت پردازی بسیار دقیق، از ویژگی های هنری شاخص اولیس است. هدف نگارنده در این مقاله، تحلیل اولیس، از طریق بررسی تطبیقی است. در این مقاله، به منظور فهم دقیق تر رمان، جدا از ادیسه هومر، به آثار دیگری نیز که در رابطه بینامتنی با اولیس می باشند، پرداخته شده است. اولیس داستان سه دوبلینی-استیون ددالوس، آقای بلوم و خانم بلوم- و خود شهر دوبلین، در روز شانزده ژوئن 1904 می باشد. بنابراین، کتاب به طورطبیعی به سه بخش تقسیم شده است: نخستین بخش به استیون، بخش دوم به آقای بلوم و بخش سوم به خانم بلوم اختصاص دارد.