بازخوانی مبانی ابن عربی در آموزه امر بین الامرین

بحث جبر و اختیار از بحث های غامض و جنجال برانگیز در طول تاریخ تفکر است. نظریه وحدت وجود، اعیان ثابته و سرالقدر از اهم مباحثی است که موجب شده است برخی ابن عربیرا جبری و بلکه افراطی تر از جبرگرایان بدانند. سر سرالقدر و عنایت به مبانی انسان شناسی ابن عربی در رسیدن به رای مختار وی راه گشا است. او از تعبیر «هو لا هو» برای اشاره به موقعیت وجودی انسان استفاده می کند و افعال اختیاری انسان را نیز طبق همین الگو ترسیم می کند. عبارات او در تبیین انتساب فعل اختیاری انسان متفاوت است. او گاهی حق را فاعل و موجد و عبد را قابل و مظهر آن می داند و گاهی نیز در تعبیری دیگر، ایجاد فعل را از خدا می داند و نقش عبد را به صورت اعدادی ترسیم می کند. انجام دادن فعل با اسباب و نزد اسباب از تعابیر دیگر ابن عربی در این خصوص است. سازه هایی در بنای عرفانی ابن عربی به چشم می خورد که به هیچ روی با قول به جبر سازگار نیست. سخن از نیرویی در عارف به نام «همت» و تاکید فراوان او بر خلاقیت انسان، به عنوان مظهر اتم خداوند و خلافت الهی انسان از آن جمله است.