تاثیر فعالیت های جسمانی بر کیفیت زندگی، امید و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام

دوران سالمندی یکی از مهمترین تغییرات در زندگی افراد به شمار می رود و به نظر می رسد که فعالیت بدنی یکی از عوامل موثر در بهبود کیفیت همه ابعاد زندگی این دوران است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت های جسمانی بر کیفیت زندگی، امید و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام با استفاده از روش تحلیل مسیر می باشد.
این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان 60 سال و بالاتر شهر ایلام می باشد که تعداد 200 نفر(144 مرد و 56 زن) از آنها به روش طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد بین المللی فعالیت جسمانی (IPAQ)، کیفیت زندگی (SF-36)، رضایت از زندگی (SWLS) و مقیاس امید (AHS) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از 22 SPSS و 20 AMOS استفاده گردید.
نتایج نشان داد که فعالیت جسمانی با ضریب مسیر 34/0 بر بعد جسمانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر 30/0 بر بعد روانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر 30/0 بر امید و با ضریب مسیر 25/0 بر رضایت از زندگی اثر گذار است. همچنین امید با ضریب مسیر 23/0 بر رضایت از زندگی اثرگذار است.
فعالیت های بدنی ویژه سالمندان بر کیفیت، امید و رضایت از زندگی سالمندان اثرگذار است؛ بنابراین اجرای برنامه های ورزشی منظم در مراکز مراقبتی سالمندان و پارک ها می تواند به عنوان روشی جهت ارتقاء سلامت و بهبود زندگی سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.