بررسی ارتباط بین سبک های شوخ طبعی و حمایت اجتماعی با رضایت جنسی در زنان سالمند متاهل

دوران سالمندی یکی از مهمترین تغییرات و تحولات رشدی در زندگی فرد به شمار می رود. با وجود اطلاعات اندکی که در زمینه رضایت جنسی و اثر سایر مولفه های روان شناختی بر این مقوله دارد، بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین سبک های شوخ طبعی و حمایت اجتماعی با رضایت جنسی در زنان سالمند می باشد.
این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل، کلیه زنان سالمند 60 تا 70 ساله ای است که در مراکز جهان دیدگان وابسته به شهرداری منطقه سه شهر تهران در سال 1395 ثبت نام کرده بودند که از این میان تعداد 200 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه رضایت جنسی هادسون، مقیاس ارزیابی حمایت اجتماعی و پرسشنامه سبک های شوخ طبعی جمع آوری شدند. سپس با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و نرم افزار SPSS نسخه21 مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که، بین سبک های شوخی طبعی خود ارزنده و پیوند جویانه با رضایت جنسی رابطه مثبت و معنادار به دست آمد (001/0>p). اما بین سبک های شوخ طبعی پرخاشگرانه و خود تحقیرگر با رضایت جنسی رابطه منفی و معناداری مشاهده شد (001/0>p). همچنین بین حمایت خانواده، حمایت دوستان، حمایت سایر افراد و نمره کل حمایت اجتماعی با رضایت جنسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (001/0>p).
نتایج پژوهش نشان داد که، سبک های شوخ طبعی و حمایت اجتماعی در رضایت جنسی زنان سالمند نقش دارد. از این رو، متخصصان بهداشت روانی سالمندی با آگاهی از رابطه سبک های شوخ طبعی با مولفه های رضایت جنسی و حمایت اجتماعی می توانند به بهبود کیفیت ارتباطی و زندگی زناشویی زنان سالمند با همسران آنها، کمک کنند.