سلفی گری در رویکرد تفسیری ابن کثیر از شهرت تا واقعیت با محوریت مبحث توحید

سلفیه معاصر از ابن کثیر دمشقی به عنوان یک مفسر تمام عیار سلفی یاد می کنند. نوشتار حاضر با محور قرار دادن مبحث توحید به عنوان حوزه ای اساسی در مکتب سلفیه، ادعای مذکور را خدشه پذیر می داند. با بررسی جامع تفسیر القرآن العظیم درمی یابیم که رویکرد تفسیری ابن کثیر در برخی جوانب نظری و عملی مبحث توحید، مخالفتی تام و یا جزئی با تلقی خاص سلفیه دارد. وی با برگزیدن مکتب تفویضی تاویلی در مسئله تفسیر صفات الهی، خود را به دیدگاه متاخران اشاعره به عنوان یکی از مکاتب مخالف سلفیه متمایل نموده است. به علاوه تبیین ابن کثیر از مفاهیم توحید عبادی و لوازم آن در سرتاسر تفسیرش نمی تواند با رویکرد خاص و انحصاری سلفی ها مطابقت داشته باشد. نوع تلقی ابن کثیر از مجموع جوانب مسئله توحید، این مدعا را که وی پس از مرگ ابن تیمیه به سمت مکتب اشاعره متمایل شده است، تقویت می کند؛ همچنان که مستندات تاریخی قابل تاملی نیز در تایید مسلک اشعری ابن کثیر ارائه شده است.