پرسشگری خداوند در قرآن کریم (مطالعه موردی: سوره یس)

پرسش و پرسشگری سهم والایی را در تعاملات انسانی به خود اختصاص داده است و مقوله پرسش هنری یا بلاغی نیز در این رابطه مطرح شده و می توان ایفای نقش آن را در زمینه های مختلف به ویژه بحث القای مطالب و آموزش مشاهده کرد. بنابراین به نظر می رسد که بررسی دقیق تر این موضوع در زبان به ویژه مطالعات قرآنی، راهگشای فهم بهتر از آموزه های قرآن کریم است. لذا مقاله زیر با بررسی آیاتی در قرآن که خداوند به عنوان گوینده، بشر یعنی مخاطب را در موضع پرسش قرار داده است، به بررسی مقوله پرسشگری در این آیات می پردازد و به سوالاتی همچون چگونگی ابعاد و زوایای پرسشگری خداوند در قرآن کریم، چگونگی کاربرد آن ها در راستای مقاصد الهی و جایگاهشان در کلام وحی پاسخ می دهد. چارچوب سوٴالات بلاغی و مفاهیم مرتبط با آن، مبنای این نگرش را تشکیل می دهد. در این رابطه، پرسش های به کاررفته در سوره یس نیز به عنوان مطالعه موردی، بررسی خواهند شد و این نتیجه حاصل می شود که خداوند پرسش هایی را در قالب پرسش های هنری، با اهداف متعدد بلاغی و نه به عنوان ابزاری برای کسب اطلاعات بیان کرده است و به همین علت می توان او را به مثابه پرسشگری بزرگ با پرسش های هدفمند قلمداد کرد.