شناخت ارزش های صحیح و واقعیت های جامعه شرط عقلایی یک زمامدار

هر چند که به وقت راه رفتن یا ایستادن بر عصایش تکیه می‌کند، اما هرگز به وقت اندیشیدن، نوشتن، سخن گفتن و تصمیم گرفتن جز به خدا تکیه نمی‌کند. اثبات این نگاه دشوار نیست؛ کافی است به راه رفته زندگی این بزرگ‌مرد نگاهی انداخت تا معنای زندگی بر مبنای بینش توحیدی را فهمید. از آن روزی که او تنها و دست خالی وارد مدرسه فیضیه شد و در اتاقکی نمور سکونت کرد، تا به امروز که آسانسور به بالا آوردن او از طبقه همکف تا دفتر ریاست یکی از عظیم‌ترین مراکز پژوهشی جهان تشیع افتخار می‌کند، کسی نه تغییری در تکیه‌اش به خدا و توسلش به ایمه اطهار(علیهم‌السلام) دیده است، و نه دست دراز کردن به سوی کسی یا وامدار شدن به اندیشه مکاتب دست‌ساز و تحریف شده. به جرات می‌توان گفت، اگر موسسه امام خمینی(ره) جز یک کتاب و یک الگو برای شاگردان امروز و مدیران فرهنگی و افسران جوان جنگ نرم فردا نداشت، و آن کتاب هم، کتاب زندگی علامه مصباح و آن الگو، شخص و شخصیت او بود، کفایت می‌کرد؛ شخصیتی که شاگرد مکتب امام خمینی و علامه طباطبایی و آیت‌الله بهجت رحمت الله علیهم است، و با همه بزرگی، خود را مرید رهبر معظم انقلاب می‌خواند...